ok wio

-Czterdziesci cztery lata w jednym miejscu? Zdumiewajace. Co prawda to ladny dom.

-Kiedys owszem. Gdy bylismy dziecmi, wszedzie tu staly jednorodzinne domy - stwierdzila Ella suchym glosem, chociaz musiala przyznac, ze dziewczyna nie zadziera nosa, jest uprzejma i mowi wprost do Stephena, calkiem inaczej niz wiekszosc ludzi. Inni zwykle albo go ignorowali, albo krzyczeli, jakby mieli do czynienia z gluchym. A on wcale nie byl gluchy, tylko troche niedoslyszal na prawe ucho.

Stephen wstal, otrzepal uwaznie kolana i przeszedl przez trawnik do domu. Stopa zatrzasnal za soba drzwi.

Ella przysiadla na betonowej podstawie suszarki, zeby wyrwac z trawy mlecz. Od trzech lat wyrastal ciagle w tym samym miejscu. Nalezaloby usunac wszystkie jego korzonki, ale siegaly az pod beton.

-Urazilam go? - spytala dziewczyna, poprawiajac dziecko w nosidelku.

-Nie. Pewnie poszedl po fotografie. Bedzie chcial ja pokazac. Zdjecie tego domu.

-Naprawde go lubie - powiedziala dziewczyna. Robila przerwy miedzy wyrazami, jak dziecko. Miala niski, lekko chropawy glos, taki troche przepity, ale w nieletniej wersji. Zreszta biedactwo bylo calkiem mlode. W telewizji ciagle mowia, ze ostatnio coraz czesciej dzieci maja dzieci.

-Pani tez zawsze tu mieszkala, pani Hoby?

Ella probowala poluzowac korzen mlecza. Zdjela okulary i spojrzala na dziewczyne.

-Prowadzilam z mezem pensjonat. W gorach, tam gdzie rosna sekwoje. Stary budynek nad rzeka, wzniesiono go jeszcze w latach osiemdziesiatych ubieglego wieku. Znane miejsce. Mielismy go przez dwadziescia siedem lat. Po smierci meza [link widoczny dla zalogowanych] prowadzilam go jeszcze dwa lata, ale gdy zmarla mama i zostawila ten dom Stephenowi, przeszlam na emeryture i przenioslam sie do niego. Nigdy nie mieszkal z nikim obcym. Ma piecdziesiat cztery lata, a nie czterdziesci cztery. Nie radzi sobie najlepiej z liczbami.

Dziewczyna sluchala z zainteresowaniem.

Post został pochwalony 0 razy